Bijbeluitlegger Hendriksen legt de vinger bij drie functies die het kruis heeft voor gelovigen; en dus ook voor Paulus:
De wereld
De ‘wereld’, de kosmos, is voor Paulus gekruisigd zo blijkt in Galaten 6: 14. Hij doelt hier op het wereldsysteem waarin de duivel en zijn volgelingen regeren. Keer op keer wordt de overste van de wereld aangeduid als degene die Jezus’ tegenstander vormt (Joh. 12: 31, 14: 30, 1 Kor. 2: 6, 8 en Ef. 2: 2). Hij probeert een systeem op gang te houden dat geheel gericht is op directe behoeftebevrediging, vermaak, commercie, entertainment, een verdovende immorele cultuur. Vanuit de gedachten, laten we eten en drinken, want morgen sterven wij (1 Kor. 15: 32).
Perspectief
Van deze hopeloze, uitzichtloze, houding is Paulus verlost. Dat leven kan hij niet meer leven. Zijn leven heeft perspectief, toekomst gekregen. Het richt zich op Christus komst. De slagschaduw van het kruis plaatst alles in het perspectief van wat komen gaat. Was hij eens een slaaf van de duivel, nu mag hij delen in de vrijheid van Christus. Hij was dood in zonden en leefde naar het schema van de wereld. De prins van de duisternis, de machten van de lucht, hielden hem in de greep (Ef. 2). Die ban is gebroken. Hij is niet langer een christen die het paspoort van de aarde draagt, maar van de hemel. Dát is de grondhouding van een christen. Daar dient het over te gaan, als men over christenen spreekt. Altijd weer dat kruis.