Een volwassen boa constrictor kan dieren zo groot als een aap opeten, maar hoe kan het dier terwijl het bezig is met het wurgen en daarna doorslikken van zulke grote prooien zelf nog ademhalen? Deze slangen hebben geen diafragma: de spier die ons mensen helpt ademen. Om adem te kunnen halen zijn ze volledig afhankelijk van de beweging van hun ribben. Als een wurgslang een prooi aan het wurgen is of deze in z'n geheel doorslikt, dan kunnen die ribben vrij weinig op de plek waar de prooi zit. Onderzoekers van Brown University wilden weten hoe de slang toch kan blijven ademhalen. Ze testten daarom een bestaande theorie in het lab. Een boa constrictor kreeg steeds op een andere plek een bloeddrukmeter om z'n ribbenkast. Vervolgens werd gekeken hoe de slang omging met de druk die op de verschillende plekken werd uitgeoefend. De theorie bleek inderdaad te kloppen: ze zagen hoe de slang op een andere plek kon doorademen. Dat wil zeggen: als een deel van de ribbenkast onder druk staat, verplaatst de ademhaling naar een ander deel van de ribbenkast. De slang kan de verschillende secties dus los van elkaar in beweging zetten om zo ongehinderd te kunnen slokken. Lees meer: How boas save themselves from suffocating when constricting and digesting dinner. See omnystudio.com/listener for privacy information.