Ze werkte meer dan 20 jaar in verschillende managementfuncties binnen hetzelfde bedrijf. Ze leefde als een hogesnelheidstrein waarin ze haar gezin, een studie, een druk sociaal leven en vrijwilligerswerk combineerde. Ze weigerde echter echt te luisteren naar haar lichaam en hechtte geen belang aan de tekenen die duidelijk maakten dat er iets aan de hand was. Tot haar lichaam besloot dat het genoeg was: Het licht ging helemaal uit.
Eerst was er de ontkenning. Zij kon geen burn-out krijgen. Dat is voor mensen die lui zijn, geen zin meer hebben om te werken of meer tijd voor hunzelf willen. Zo heeft ze er zelf lang over gedacht, tot het verdikt uiteindelijk zwart op wit kwam.
Lichamelijk en psychische klachten, schaamtegevoel, een enorm gefaald gevoel en een gevoel van machteloosheid en chaos.
