Acht jaar geleden werd haar veilige bubbel doorprikt en veranderde haar gezinssituatie plotseling. “Adapt and overcome” blijkt dan toch niet zo gemakkelijk dan dat ze allemaal willen geloven. Wat volgde was een golf van verdriet, schuldgevoel, woede, verantwoordelijkheidsgevoel, onbegrip en frustratie. Ze voelde zich gestript van haar wortels en gevoelsmatig was hoop de enige positieve emotie die doordrong. Hoop die nu gezien misschien onterecht was, maar die ze samen nog steeds niet volledig kunnen loslaten. De hoop heeft haar voor een stukje door de initiële periode gesleept, maar is tegelijkertijd pijnlijk. Toch is de hoop onuitputtelijk en zonder definitieve antwoorden zal hoop misschien wel haar eeuwige compagnon zijn.