Als er iets is wat hip is geworden, is het ontwijken van dader en slachtoffer.
Als je op je tenen loopt rondom het claimen van je dader, neem je of teveel verantwoordelijkheid op je en ga je pleasen. Of je wuift teveel weg, waardoor je geen verbinding maakt. Het is in de coach-wereld ook een beetje hip. Ik zeg iets, jij voelt je geraakt, dus ik zeg meteen: Het is van jou. Ken je die? Dat is de bypass van dader niet omarmen. Ik deel ook mijn proces van omarmen van de dader met je. Rondom mijn vader. Waarvoor ik meerdere therapie sessies heb gehad, familie opstellingen, wat allemaal niet voldoende hielp. Ik deel met je wat me wel heeft geholpen.
Als je je slachtoffer niet omarmt, erken je de gebeurtenis niet en houdt ie grip op je. Je laat niet echt los en kunt niet vergeven. En je blijft in de drama OF in de weerstand 'met mij gaat alles goed hoor, ik ben nooit moeilijk'. Waardoor je vervolgens continu hoort dat je moeilijk bent. Leuk he, hoe dat werkt. Ik hoop dat je iets hebt aan deze aflevering lieverd, want ik gun je de rust van het omarmen van deze twee.
Enjoy!
Gesprek aanvragen? https://www.irisuriot.com/gesprek
Of even via DM praten? https://www.instagram/com/iris.leefdeliefde