Is het niet bizar?
Hoe ver het soms moet gaan voordat we voor onszelf kiezen?
Onze eigen verlangens toelaten?
Te VOELEN en toe te laten dat wat van binnenuit geleefd wil worden zodat het van daaruit onze buitenwereld kan gaan vormen ipv andersom!
En op deze manier steeds verder te incarneren in de stof.