Afl. 3: Het spookje van mama

Afl. 5: Ervaring en herstel

‘Mensen denken dat een depressie in je hoofd zit. Dat is niet, dat zit in je heel lijf. Je bent aan het vechten voor je leven. Ik krimp soms ineens van de fysieke pijn. Is dat een antwoord op uw vraag?’ Hoe kan iemand die opgenomen is geweest een meerwaarde creëren in onze samenleving? Hoe kan een rauwe en diepgevoelde ervaring worden verwerkt en omgezet naar gedeelde kennis? Hoe en voor wie kan deze kennis nut hebben? Hoe is het voor ervaringswerkers en professionals om naast elkaar te staan? We volgen ervaringswerkers Erika en Steven en psycholoog Paul die samen een cursus geven in de HerstelAcademie.

Afl. 4: Seks enzo

‘Als je lang in opname bent, zijn er weinig mensen die je bij de hand nemen en zeggen ‘zullen we samen eens op zoek gaan naar een vibrator?’’ Hoe ga je tijdens een langdurige opname in de psychiatrie op een lichte en open manier om met een zwaar thema als seksualiteit? Veronique, Ine en Lien organiseren er een themaweek over op Kouter, een gesloten afdeling voor langdurige zorg.

Afl. 3: Het spookje van mama

‘Het verdriet zit bij je mama in haar hartje of in haar hoofd. De mama heeft eigenlijk een spookje, maar ook een schatkistje vol talenten. Een spookje van vroeger omdat ze zoveel heeft meegemaakt. Soms neemt het spookje het ineens over. Dat is niet jullie schuld.’ Hoe praat je met kinderen over de opname van hun mama of papa in de psychiatrie? Hoe blijf je je ouderrol vervullen tijdens een opname? Hoe maak je bespreekbaar wat er aan de hand is? Lien en Lief gaan in gesprek met twee jonge dochters van een mama in opname.

Afl. 2: Samen

‘Hier leven hulpverleners met ons mee. Ze staan veel dichter bij ons omdat ze alles observeren. Alles wordt gezamenlijk gedaan.’ Hoe kan je de drempel tussen hulpverleners en patiënten verkleinen? Patrick, Britney en Yves leggen uit hoe de aanwezigheid van hulpverleners in de patiëntengroep ervoor zorgt dat het samenleven op afdeling Vliet vlotter verloopt en crisissituaties minder snel escaleren.

Afl. 1: Vrij van geest

‘Je was vrij en ineens wordt je dat afgenomen. Ik vergelijk het met een amputatie. Je moet het aanvaarden, maar je verdraagt het niet. Je wilt je vrijheid terug, maar als het niet meer kan, dan kan het niet meer.’ Hoe kan je waardigheid en autonomie van patiënten garanderen tijdens een gedwongen opname of in een gesloten afdeling? Marie, Lore en Wim vertellen over de moeilijke afweging tussen veiligheid en autonomie op een opnameafdeling voor 60-plussers met psychiatrische problemen.