Interview met Marleen Mulderij

Info To Go - Radiointerview met Marleen

Op zaterdag 30 april is Marleen te gast in de radio-studio van RTV Oldambt te Winschoten.  In het programma Info To Go praat programmamaker Marianne van der Borgh met Marleen over de vereniging OOK en het belang van lotgenotencontact na het verlies van je kind. Het wordt een mooi gesprek. In overleg met Marianne heeft Marleen er een podcastaflevering van gemaakt, zodat het bereik van dit programmaonderdeel groter wordt dan de noordelijke provincie(s).

In gesprek over FC-Takje

Alma en Marleen spreken elkaar bijna dagelijks. Alma werkt als schoonmaker op de school waar Marleen leerkracht is.  En ze voeren regelmatig bijzondere gesprekken. Want ook Alma is een lotgenote. Zij verloor in 2005 haar twintigjarige zoon Emiel. Een krachtige moeder met een flinke portie overlevingsdrang. Een moeder van een prachtige zoon, een dunne en lange jongen. Een bijzonder takje!

Met gebroken vleugels

Take these broken wings, and learn to fly again, learn to live so free. Met  gebroken vleugels weer leren vliegen, hoe doe je dat? Marleen vertelt in deze aflevering over gedachten die haar bezighouden. Opnieuw leren vliegen is een actieve bezigheid, kost veel energie. Af en toe even niet hoeven, je even laten wiegen, ook dat mag.  Laat je maar even wiegen 'In the arms of the angel.' Marleen zingt het voor een ieder. Juist in deze tijd van onrust in de wereld...

Het is niet alleen mijn verdriet

Oscar, de zoon van Ingeborg, is 22 wanneer hij vrijwilligerswerk gaat doen in Venezuela. Hij wil de wereld ontdekken, maar helaas duurt zijn mooie avontuur niet lang. Oscar is één van de 8 mensen die omkomt bij een verkeersongeval. Het zal vijf weken duren voordat zijn lichaam terug is  in Nederland. Moeder Ingeborg vertelt over haar zoon en zijn plannen, het bericht van zijn overlijden en de periode van wachten en organiseren. 'Toen we zijn telefoon terugkregen, stonden daar zoveel foto's op. Hij heeft zo genoten.' Een indrukwekkend verhaal over het leven, de dood en het leven weer oppakken. Eén grote reis!

Ik hoef voor niemand extra te leven, alleen voor mezelf!

Een jaar na de podcast; 'Mijn zusje heeft ook 16 jaar geleefd', gaat Marleen opnieuw in gesprek met haar zoon. Dit maal geeft Niek antwoord op verschillende vragen die tijdens gastlessen regelmatig gesteld worden en ook komen onderwerpen als het proces (rechtspraak) en het verder leven met de naweeën van het ongeluk aan de orde. En waarom Marleen haar zoon nooit hoeft te verrassen met een bord aardappelen met spruitjes? Daar komt u in deze podcast achter!

Vriendinnen aan het woord II

In 2009 lopen ze na de introductiedag van de opleiding '2e graads Nederlands' gearmd de hogeschool uit. Dit gaan we samen doen, we helpen elkaar er doorheen. Nu, ruim twaalf jaar later, zijn Irene, Janske, Marike en Marleen nog steeds hechte vriendinnen en hanteren ze diezelfde woorden; dit gaan we doen, we helpen elkaar er doorheen!  In deze aflevering zijn nu dus niet de vriendinnen van Lonneke (vriendinnen aan het woord - podcast in 2020), maar de vriendinnen van Marleen. Hoe hebben zij het overlijden van Lonneke en al het verdriet eromheen ervaren? Een intens en emotioneel, maar tegelijk ook gezellig gesprek aan een bijzondere keukentafel.

SuperMirthe's Lichtpuntjes

Liedeke van Spronsen heeft een kaarsenatelier, genaamd SML. SuperMirthe's Lichtpuntjes, een goedlopend atelier dat aan de keukentafel ontstond, na het overlijden van dochter Mirthe (4 jaar). Mirthe is een derde deel van haar korte leventje ziek geweest en overleed ten gevolge van een hersentumor.  Tussen de kaarsen, in het atelier waar ook lotgenoten van Ouders Overleden Kind al eens een workshop mochten volgen, praten Marleen en Liedeke over dat grote verlies. Een verhaal waarin duidelijk wordt dat SuperMirthe nog steeds zorgt voor lichtpuntjes!

Het ergste scenario, daar wil je niet aan denken

Het is 30 juli 2018. Mattijn Lahuis (30) zal aan het eind van zijn wereldreis met twee vrienden kajakken in de jungle van Laos. De boten slaan om. Iedereen komt boven, maar Mattijn niet. Er volgt een uitgebreide zoektocht en een crowdfunding om deze te financieren. In Laos, maar ook vanuit Nederland wordt als een bezetene gezocht en geregeld. Moeder Monique gaat ervanuit dat Mattijn nog leeft. Zo’n grote, sterke kerel, het kan toch niet zijn dat hij nergens meer is?  Maar Mattijn is verdronken en wordt een eind met de sterke stroom meegevoerd. Vijf dagen later wordt hij gevonden.  In deze aflevering vertelt Monique over het bericht van de vermissing, de zoektocht en ieders rol daarin en haar overtuiging dat Mattijn weer gevonden zal worden.

Ik wilde het verdriet geloof ik ook niet kwijt.

Ruim 21 jaar geleden werd Michiel Haijtink aangereden door een dronken automobilist. Hij overleed ter plekke.  Annelies, de zus van Michiel, was in verwachting van haar oudste zoon. Ze zette haar rouw de eerste jaren aan de kant, omdat het leven verder moest en ‘het gemis zou vanzelf toch een keer weer overgaan?’ Daarbij wilde ze haar ouders niet opzadelen met haar verdriet.  Maar, valt zo’n verdriet überhaupt opzij te zetten?  Annelies was toen (en is nog steeds) de schoonzus van Marleen. En toen 6 jaar geleden Lonneke werd doodgereden door een automobilist, kwam ook het verdriet van Annelies extra naar boven. Zoveel herkenning, maar ook vielen voor haar puzzelstukjes van rouw op de plek. De schoonzussen gaan er nu makkelijker over in gesprek met elkaar, juist vanwege de herkenning. Ook het verdriet van broers en zussen verdwijnt niet. Een open gesprek over een oudere broer die nooit vergeten mag worden!

De feestdagen, het blijft een zoektocht.

Zoveel overeenkomsten: 16 jaar, overleden op de vrijdag voor de kerstvakantie, ’s avonds rond acht uur, die plotselinge dood, de zoektocht naar hoe nu verder, de donkere dagen… Thijs overleed een jaar eerder dan Lonneke. De moeders Annemieke en Marleen gaan met elkaar in gesprek. Want die donkere tijd is weer begonnen en valt weer zo zwaar. Hoe ga je om met de feestdagen? Welke vorm geef je eraan? Komt daar ooit een vorm in? Het is een gesprek met veel herkenning. Annemieke kiest voor het lied ‘Licht’ dat door nicht Marion Weerink is geschreven en gezongen tijdens Wereldlichtjesdag 2014. En natuurlijk besluiten we deze kerstige aflevering met Lonneke’s versie van ‘Have yourself a merry little Christmas’.

Dan is het in één keer oorverdovend stil!

Soms komt er iets op je pad dat je weer wat perspectief kan geven. Voor Elvera was dat de aanloop naar de gastlessen, die ook zij gaat geven voor de vereniging Ouders Overleden Kind. Zo heeft Marleen haar dan ook ontmoet. Het verhaal van Elvera is indrukwekkend. In het dagelijks leven is zij voor de buitenwereld moeder van Jessie en Luna, maar in de gastlessen mag ze ook weer de moeder zijn van Noah en Iris, de kinderen die al heel jong overleden zijn en die nog zo worden gemist. Noah overleed aan een stofwisselingsziekte en Iris, de tweelingzus van Luna, aan een noodlottig ongeval in huis. Wanneer ze als moeder bewust de keuze maakt om er voor haar andere kinderen te zijn en hen op te voeden, dan gaat ze er ook voor. Maar wanneer spreek je van een kantelpunt en ben je er voor jezelf? Een gesprek aan de keukentafel, een verhaal waar je af en toe alleen maar even stil van kunt worden. Indringende muziek, omdat ook hier de muziek vaak net zoveel vertelt als woorden. Onderstaande links horen bij de filmpjes van Noah en Iris die tijdens het afscheid werden afgespeeld. Behorende bij het afscheid van Noah:   https://youtu.be/imEP4QIWqiI Behorende bij het afscheid van Iris: &nb…

Door mijn blogs mag ik over Thom vertellen

‘Ik ben pas anderhalf jaar na het overlijden van Thom met mijn blogs begonnen. Voor die tijd had ik voldoende ‘publiek’, kon ik mijn verhaal kwijt. Maar dat werd minder. Na ruim een jaar had ik geen publiek meer, maar ik had nog zoveel te vertellen.’ Ingrid Joosten en haar man Henk verloren op 10 maart 2014 hun twintigjarige zoon Thom door een eenzijdig verkeersongeval. Ze schrijft blogs over hun verlies, het leven na de dood van die mooie jongen die zo wordt gemist. De eerste 100 blogs zijn gebundeld in haar boek ‘Alleen Thom’. ‘Ik mag over Thom vertellen, geoorloofd. En de mensen zeggen doe maar, doe maar. Dat is heerlijk.’ Ingrid schrijft vooral om de mensen die om lotgenoten heen staan te bereiken. ‘Ik wil uitleggen dat rouw nooit overgaat. Dat hoef ik aan lotgenoten niet uit te leggen, die weten dat wel.’ Ingrid vertelt in deze aflevering over het ongeluk en de tijd daarna, de veranderingen binnen het gezin en haar werk en over de manier die ze gevonden heeft om te mogen blijven vertellen over (het verdriet en gemis om) haar zoon Thom.

Impressie 40 jaar OOK Woudschoten

De vereniging OOK bestaat 40 jaar. En dat laten we natuurlijk niet stilletjes aan ons voorbij gaan. In deze aflevering een impressie van een indrukwekkende dag in Woudschoten, waar 250 genodigden een mooie en intensieve dag hebben beleefd. Er is anderhalf jaar hard gewerkt aan een boeiend programma met Suzan Hilhorst als dagvoorzitter. Waar dat programma uit bestond? Een lezing van An Hooghe van het boek ‘Anders nabij’, prachtige gedichten voorgedragen door Marinus van der Berg, een openhartig verhaal door Verbonden Broers en Zussen (VBZ) en Broederziel over het verlies van een broer of zus, een heerlijke lunch en gelegenheid om te wandelen en elkaar te spreken, een fantastisch en intiem concert door Trijntje Oosterhuis en haar partner Alvin Lewis, een ronde-tafel-gesprek met de voorzitters van OOK door de jaren heen en het overhandigen van het boek ‘Verdriet in de ogen kijken’, een prachtige bundeling van verhalen van lotgenoten. Marleen heeft diverse deelnemers gevraagd even een korte reactie te geven en samen met verschillende fragmenten die zij heeft opgenomen kwam zij tot deze korte impressie. Het is een ‘tussendooraflevering’. Op dinsdag 26 okt komt de eerstvolgende podcasta…

Boekenbeurt

In deze aflevering bespreekt Marleen boeken met verlies en rouw als thema. Zittend op de zolderkamer van haar dochter Lonneke, tussen een groot aantal titels op de grond, vertelt ze over die boeken die haar op weg hebben geholpen (en nog steeds helpen) op dat chaotische pad van verdriet en gemis. 'Ik las graag verhalen van lotgenoten, alleen maar om te ontdekken dat ik niet gek geworden was, dat mijn gevoelens toch echt normaal waren...' Er komen veel titels voorbij en toch is het maar een kleine greep uit al die verhalen die geschreven zijn door en voor lotgenoten. Gewoon, om wat ideeën op te doen en misschien je troost te kunnen halen uit verhalen van mensen die hetzelfde doormaken. De nummers in deze podcast zijn gezongen door Marleen zelf en zijn begeleid en geproduceerd door Jeroen Kriek.

Vanaf de zijlijn heb ik het zien gebeuren

Pepijn is een rapper. Hij schrijft mooie teksten en treedt af en toe op. Maar Pepijn is ook verslaafd aan blowen en heeft epilepsie. Een jongen die niet voor zich laat zorgen. Een jongen die de laatste 14 jaren van zijn leven afglijdt en zich niet laat redden. In augustus 2020 overlijdt hij op 25 jarige leeftijd.  Ellen vertelt in deze podcast openhartig over haar ‘mooie rooie’. Ze heeft hem al zoveel eerder moeten loslaten. Ze mocht niet de moeder zijn die ze voor hem wilde zijn. Zij heeft hem dít leven niet gegund. Niet op deze manier. Pas na zijn overlijden mag Ellen eindelijk voor hem zorgen.  ‘Er is bij mij geen stoel waarin hij zat, geen jas die aan de kapstok hing, geen kamer die nog intact is. Dat heb ik allemaal niet. Ik vertel mijn verhaal omdat er zoveel vooroordelen zijn. Maar ook een verslaafde heeft familie, broers en zussen, een moeder…’ Een indrukwekkend verhaal, afgewisseld met muziek van Snoop Dogg, Miss Montréal, maar let vooral op de twee nummers van Pepijn zelf: De Strijder!

Liever doodgewoon dan doodzwijgen

‘Dat zij dood zijn gegaan betekent niet dat ik niet verder mag met mijn leven…’ In het grote gezin van Nicole gaat het elke dag wel een keer over de dood. En hoewel er veel verdriet is, wordt er vaak luchtig over gepraat. Want de dood is in dit gezin al bijna doodgewoon. Deze dappere moeder zorgt voor zes van haar kinderen. Met haar eerste man Gert-Jan moet ze afscheid nemen van haar dochtertje Zoë in 2001. Zoë overlijdt na vijfeneenhalf maand aan wiegendood. In 2009 overlijdt Gert-Jan, terwijl Nicole zwanger is. Ze hebben dan samen vier kinderen om voor te zorgen. Maar Yenn is niet levensvatbaar en komt na twintig weken zwangerschap in haar buik te overlijden. Ze krijgt steun van vriend Loek die later haar tweede partner wordt. Met hem krijgt ze twee kinderen. Twee jaar geleden is ook Loek overleden. ‘Ik wil dat de dood gewoon bespreekbaar wordt. Het hoort bij ons leven. We zwijgen ze niet dood en ze mogen ook niet doodgezwegen worden. Zoë en Yenn, Gert-Jan en Loek, ze horen gewoon bij ons!’ Luister naar een bijzonder verhaal van een bijzondere moeder.

Zo geliefd bij iedereen!

‘Ik was niet te bereiken. Ik zat in het vliegtuig naar Tenerife.’ Het is 21 november 2018 als Sylvia bij aankomst op haar vakantiebestemming onmiddellijk het vliegtuig terug moet nemen. Haar zoon Erwin (17) is de avond ervoor overleden aan zelfdoding. ‘In het vliegtuig zit je nog in een bubbel. Iedereen zorgt voor je, je bent niet te bereiken en je kunt helemaal niks.’ Maar bij aankomst in Nederland zegt haar vriendin en tevens lotgenote: ‘Nu kom je in een nachtmerrie.’ En een nachtmerrie is het. En de vraag ‘waarom’ kan maar niet worden beantwoord. Hoewel (of misschien juist wel omdat) er nog steeds een groot taboe rust op het onderwerp zelfdoding, kiest Sylvia er voor om te praten over haar mooie zoon, zijn overlijden en haar leven nu, dat in het teken staat van verdriet en gemis. Luister naar het verhaal van een trotse moeder over haar prachtige zoon, die zo volop in het leven stond. Hij was zo geliefd bij iedereen!

Het is zo stil...

Marleen is te gast bij Jitske, moeder van Teun (18). Op de eettafel ligt een grote stapel foto’s. Teun als klein ‘menneke’, Teun als puber, Teun met vrienden op oudejaarsavond, maar ook Teun in het ziekenhuis, na het ongeluk. Het leven van haar Teun, gevangen in foto’s. Ruim twee jaar na het overlijden van haar zoon voelt Jitske dat er geordend moet worden. In de foto’s en in haar hoofd. Rustig aan, er is tijd voor nodig, het zal zwaar worden. En het is al zo zwaar, zo leeg en zo stil... In deze aflevering gaan de twee moeders en lotgenoten in gesprek over het ziekenhuis, orgaandonatie, bermmonumentjes, de stilte, het gemis en ingelijste libellen.

Welkom in mijn wereld!

In januari 2019 (dus niet in 2018, zoals ze zelf zegt in deze aflevering) heeft Marleen eenmalig haar verhaal verteld tijdens een studieavond van de vereniging waar ze voor werkt. Ze deed dit door middel van monologen, afgewisseld met muziek en zang. Zo hoopte ze de aanwezigen uit te kunnen leggen wat rouw en verdriet met een mens kan doen. Maar, kun je zoiets uitleggen? En wie wil je bereiken met je verhaal en waarom? De 'uitvoering' was dan eenmalig, maar het is wel de aanloop geweest naar de presentaties en podcasts onder de naam 'Maak rouw bespreekbaar van OOK. Dat nu, alweer twee jaar later, die teksten nog steeds zo herkenbaar en eigenlijk actueel voor haar zijn, heeft haar doen besluiten er een podcastaflevering van te maken. In een open, eerlijk en direct verhaal nodigt ze de luisteraars uit een kijkje te nemen in die wereld van rouw, die zo vaak niet begrepen wordt.  Waar Marleen in 2019 alle muziek live speelde en zong, maakt ze in deze aflevering deels gebruik van de originele uitvoeringen. Angel Rose (al eerder besproken in een aflevering) en Dear Angel zijn van haar hand en zijn geschreven in de eerste jaren na het verlies van dochter Lonneke.  Welkom in mij…

Een kijkje achter de schermen

Beste luisteraars, In deze aflevering met medebestuurslid Ina de Weerd test ik de nieuwe podcastmicrofoons uit, wordt er nagepraat over een paar intensieve gastlessen, bespreken we een aantal hoogtepunten van het afgelopen jaar en kijken we stiekem ook een beetje vooruit. Gewoon een gezellig gesprek over onze bezigheden binnen de vereniging OOK.  De 30ste aflevering, Ina's dochter Melissa zou 10 juli 30 jaar worden. Ons gesprek wordt afgewisseld met muziek. Ik zing het nummer No answers, only questions (Alan Parsons) en ook dochter Lonneke laat weer van zich horen, dit maal met haar opname van Stay with me (Sam Smith). De andere nummers heeft Ina uitgekozen.  Vanwege de vakantie is er over twee weken geen podcast, maar daarna pak ik gewoon het ritme weer op. Lieve groet, Marleen Mulderij

Met hart en ziel

Tanja vertelt in deze aflevering over haar zoon Chaim (21), die in Aruba in het verkeer om het leven kwam. Chaim fietste daar veel, maar de verkeerssituaties zijn niet echt veilig voor fietsers en voetgangers. In deze podcast hoor je over het verdriet, maar ook dat strijdbare en het geloof van Tanja.  De titel 'Met hart en ziel' onderstreept haar waarden en haar overtuigingen hierin en wordt zelfs (door haar) bezongen in het Papiaments. Een verrassend verhaal in een trotse, tropische sfeer.

Een knuffelbeer met as...

Anke is 22 wanneer haar tweejarige zoontje Givano de straat op rent en aangereden wordt door een auto.  Hij zat in zijn spel, draaide zich nog om en keek lachend naar zijn moeder.  Nu, acht jaar later, vertelt Anke ons over haar leven met haar dochtertje June. De as van June's grote broer zit in een knuffelbeer waar regelmatig mee gespeeld wordt. Aan het woord is een dappere, jonge moeder die vastberaden is om iets moois van haar leven te maken. Givano wordt hierin nooit vergeten.

Als je mij van binnen zou zien...

Aan het woord is Karin Oomen die met haar man Jan Piet bijna twintig jaar heeft gezorgd voor hun zwaar gehandicapte fonkelmeisje Sophie. ‘We hebben haar leven geregisseerd, maar ook haar sterven.’ In een openhartig gesprek met Marleen vertelt Karin over het leven en overlijden van Sophie en over de periode daarna. ‘We zijn nu acht jaar verder. De tijd heelt alle wonden? Het is mooi als dat bij anderen zo werkt, maar bij mij werkt dat zo niet.’ Karin maakt handig gebruik van een denkbeeldig netje dat ervoor zorgt dat ze naar de buitenwereld normaal kan functioneren. ‘Maar als je mij van binnen zou zien… dan zit daar iemand gewoon te wachten tot het weer is zoals het was of op het moment dat ik naar haar toe kan.’

Juist in verdriet voel je de link met je kind

In deze aflevering gaat Marleen in gesprek met Jeroen Prins. Hij en zijn vrouw Eveline verloren in 2014 hun dochter Roos (18). ‘Dat was in Zuid-Afrika, ze zat in een busje toen ze van achteren aangereden werd door een ander busje. Wij zaten toen in Frankrijk’. In het gesprek ligt de nadruk op de muziek, zijn lijst ‘Afscheid’ maar ook andere verzamellijsten op Spotify en een verrassend moment tijdens een concert van London Grammar. Maar er worden ook herinneringen opgehaald aan hoe Roos en Lonneke (Marleen’s dochter) als pubermeiden de liefde voor muziek deelden met hun ouders. Het wordt een fijn gesprek (afgewisseld met fragmenten uit de Spotify-lijst van Jeroen) over een gezamenlijke hobby en veel overeenkomsten in al die uiteenlopende muzieksoorten.

Music is the voice of my soul

'Muziek kan uitdrukken wat we niet kunnen zeggen en waarover we niet kunnen zwijgen' (Victor Hugo). In deze podcast neemt Marleen de luisteraars nog even mee naar de online workshop van de Landelijke Dag van 17 april. Daarin werd met lotgenoten gepraat over muziek in combinatie met rouw, herinneringen en verhalen. Hoe kan het dat we niet allemaal naar één soort rouwmuziek luisteren? Wat betekent een nummer, een melodie, een (stukje uit een) tekst voor iemand en hoe komt dat? We hebben niet alleen allemaal een verhaal, maar onze verhalen worden blijkbaar ook nog eens ondersteund door of misschien wel verteld in de muziek. Van the great gig naar three little birds, in deze aflevering wordt muziek verbonden aan troost, herkenning en perspectief.

In mijn lichaam heeft ze plaats gemaakt voor twee!

In het vervolg op de podcast 'En dan moet je door, en verder...' gaan Marleen Mulderij en Wilma Snakenborg in gesprek over het meenemen van rouw en herinneringen in de rest van je leven. Wordt het verdriet echt minder na zoveel jaar? En wat neem je mee? Hoe neem je je overleden kind mee in je leven? Een gesprek, zoals Wilma zelf zegt, 'met een lach en een traan, verdriet, serieuze zaken, grapjes, vragen en antwoorden, alles zit erin. Het was een heerlijk gesprek.'

En dan moet je door, en verder...

‘En dan moet je door, en verder…’ Wilma Snakenborg gebruikt deze woorden regelmatig in ons gesprek. Eerst viel het me niet zo op, maar deze woorden vormen het pad in de rouw dat zij nu al achttien jaar bewandelt. In 2003 verloren Wilma en haar man hun jongste dochter Vera (10) tijdens een zware storm op hun vakantie in Frankrijk. Deze podcast bevat het eerste deel van ons gesprek waarin ze vertelt over de dood van haar dochter en de moeilijke jaren daarna. ‘Hier moeten we het mee doen. En we moeten door, en verder… Het gaat in kleine stapjes en ik heb geleerd dat er altijd wel iemand is die je redt.’

Mijn zusje heeft ook zestien jaar gelééfd!

Mijn zusje heeft ook zestien jaar gelééfd!  'Als ik dan leeftijdsgenoten met hun broers of zusjes zie, dan denk ik soms echt; nou, ik mis wel wat. Dat zijn van die hele kleine dingetjes. Samen iets leuks doen of een keer met elkaar kleppen, ofzo...'  In deze aflevering gaat Marleen in gesprek met haar zoon Niek (23), de grote broer van Lonneke. Niek was 18 toen zijn zusje verongelukte. Hij stond aan het begin van zijn volwassen leven. Hoe kijkt hij terug op de afgelopen 5 jaren? Lukt het na zo'n klap en in een omgeving vol verdriet om het leven op te pakken? Het is een openhartig gesprek met hopelijk een stuk herkenning voor de lotgenoten van Verbonden Broers en Zussen (#VBZ)

Leven in een caleidoscoop

Een caleidoscoop, als je blijft draaien krijg je steeds andere kleuren. Ook je leven wordt gekleurd door belevenissen en herinneringen.  Marlies van Dijk vertelt in deze aflevering hoe zij voor haar gevoel leeft in een caleidoscoop. Zij zag als bijna achtjarig meisje haar vijfjarige zusje Esther voor haar ogen verongelukken. Een paar jaar later overleed haar jongste zusje Hannah Jiska een week na de geboorte. Dit is het verhaal van een grote zus die heeft moeten leren leven met dood, rouw en verdriet in het gezin waarin ze opgroeide. Marlies is nu 35 en staat op het punt om in het diepe te stappen met haar eigen praktijk waarin ze d.m.v. psychodynamische therapie mensen en gezinnen de hand wil reiken, omdat ze niemand dat eenzame pad in de rouw gunt. www.praktijkmossa.nl

Waar twee podcasts elkaar raken - Deel 2

Hoe twee podcastmakers elkaar ontmoeten. Twee moeders met twee heel verschillende verhalen, maar met veel herkenning en eenzelfde missie: Maak rouw bespreekbaar. Deborah van der Mars verloor haar dochtertje Noa. In de tweede aflevering van deze tweeluik praten Marleen en Deborah over 'hoe nu verder'. Hoe pak je het leven weer op en waar haal je de energie vandaan om verder te leven? En dan op zo'n manier dat het leven ook voor jou weer wat te behappen is? Ook Deborah maakt rouw bespreekbaar. Dat doet ze onder andere in haar podcastserie Rouw doet leven. Marleen en Deborah gaan in deze podcast-tweeluik in gesprek over de dood van hun kind, over rauwe rouw, maar ook over overleven, over leven! Deze podcastaflevering is niet alleen te beluisteren onder de naam Maak rouw bespreekbaar, maar ook onder de naam Rouw doet leven (te vinden in de grote podcastbibliotheken)

Waar twee podcasts elkaar raken - Deel 1

Hoe twee podcastmakers elkaar ontmoeten. Twee moeders met twee heel verschillende verhalen, maar met veel herkenning en eenzelfde missie: Maak rouw bespreekbaar. Deborah van der Mars verloor haar dochtertje Noa. Noa werd met haar tweelingzusje Eline geboren na 24 weken zwangerschap. Ze stierf drie weken na de geboorte. Eline is nu 7. In deze aflevering praten Marleen en Deborah over de dood van hun kind, de verschillen in situaties maar ook over de overeenkomsten die ze ontdekken in deze verhalen. Ook Deborah maakt rouw bespreekbaar. Dat doet ze onder andere in haar podcastserie Rouw doet leven. Marleen en Deborah gaan in deze podcast-tweeluik in gesprek over de dood van hun kind, over rauwe rouw, maar ook over overleven, over leven! Deze podcastaflevering is niet alleen te beluisteren onder de naam Maak rouw bespreekbaar, maar ook onder de naam Rouw doet leven (te vinden in de podcastbibliotheken)

Time to say goodbye

'Je wordt moe, hè?' Maar nee hoor, Marleen zit tijdens dit interview alleen maar geboeid te luisteren naar het verhaal van Quirine. De trotse moeder vertelt in een online gesprek (van tweeëneenhalf uur, in de podcast teruggebracht tot een uur) over het leven en ook over het verlies van haar zoon Quint. Met haar enthousiaste stem en haar aanstekelijke lach schetst ze een krachtig beeld van die vrolijke, altijd zieke maar nooit klagende zoon, die maar 24 jaar mocht worden. 

De knop gaat weer om!

De knop gaat weer om. In deze eerste aflevering van 2021 blikt Marleen terug op haar zogenoemde 'bubbelweken'; de kerstvakantie. Met die verplichte feestdagen die nog steeds zo onwennig aanvoelen. Maar ook vertelt ze over appeltjes, gastlessen, een jubileum en een 'troostlijst' op Spotify.  2021, de bubbel is voorbij, de knop gaat weer om.

Have yourself a merry little Christmas!

De grote kerstboom bij de ingang van het UMCG, op de avond van haar overlijden, de versieringen thuis, al die vrolijke lichtjes buiten, de muziek… In deze laatste podcast van 2020 vertelt Marleen over haar beleving van het kerstfeest, rond en na het overlijden van Lonneke. Want ondanks het verdriet, de leegte, het grote gemis, de wereld viert nu eenmaal Kerst. En stiekem kan ze er zelf gelukkig ook nog wel een beetje van genieten, al die vrolijke lichtjes buiten, de muziek… Tja, de muziek… Wat de laatste jaren een kerstgroet werd in de vorm van een filmpje, is nu het uitgangspunt geworden van deze podcastaflevering. Luister naar het verhaal rond de kerstgroet van Lonneke; Have yourself a merry little Christmas!

Zweven met beide benen aan de grond

'Ze zit in de muziek, al vanaf de dag dat ze overleed.' Marleen vertelt over datgene waar zij en haar man André kracht uit halen na de dood van hun dochter Lonneke. De muziek. Ze ontdekken al snel; 'God is a DJ (Faithless), maar Lonneke geeft hem de plaatjes aan.' Een podcast vol anekdotes en muziekfragmenten, waarin het laatste fragment de trouwe luisteraars vast bekend zullen voorkomen...

Het was geen bevlieging

Leon was ongelukkig, de laatste tien jaren van zijn leven. Marleen praat met Bianca en Henry, de ouders van Leon. Ze  vertellen over zijn leven en zijn gevecht. Over hun zoektocht naar balans tussen vast willen houden en los moeten laten. Ze hebben hem uiteindelijk los moeten laten. Op 13 april 2020 maakte Leon een einde aan zijn leven. Hij was 20...! Ook zijn zusje Pascalle voegt zich in het gesprek. Hij was grappig en lief, haar grote broer. Ze is trots op de tatoeage die ze mocht laten zetten vlak voor haar zeventiende verjaardag. Dit is het verhaal van Leon, een mooie jongen van wie veel werd gehouden en die ook veel liefde heeft gegeven. En toch... Het was geen bevlieging!

OOK-Maak rouw bespreekbaar - Vaders in rouw, verenigt u!

'Wij zijn er ook nog', zegt Janko Hegi (36) in deze podcast, wanneer Marleen hem vraagt wat zijn drive was om mee te werken aan deze aflevering. De jonge vader vertelt openhartig over het verlies van hun zoontje Pijke, een prachtige kereltje dat drie jaar geleden na ruim 37 weken zwangerschap in de buik overleed en drie dagen later werd geboren. Kun je je papa voelen als je kindje levenloos ter wereld komt? Hoe pak je met elkaar het leven weer op? Kun je als vader je verhaal ook kwijt? Een verdrietig, maar ook krachtig verhaal van een vader in rouw, die na drie jaar wel kan stellen dat hij en zijn vrouw Paulien er samen sterker door geworden zijn.

My Angel Rose

'... Het bizarre was, ik was niet boos op die jongen, maar op Lonneke zelf. Alsof zij mij in de steek heeft gelaten in dit leven...' Een muzikale podcast over één van de nummers die Marleen heeft geschreven, een jaar na de dood van haar dochter Lonneke. Ze gaat uitgebreid in op het ontstaan van de tekst, haar manier van zingen en de emoties die het nummer bepalen. Het grote 'Waarom-nummer'? My Angel Rose is geschreven en gezongen door Marleen Mulderij (lead & backing vocals), en werd begeleid en geproduceerd door Jeroen Kriek.

Vriendinnen aan het woord.

De vriendinnen fietsen nog even naar de stad. Ze kopen een blusher bij de Hema en boeken voor in de vakantie. Ze nemen afscheid: 'Ik zie je morgen', wordt er geroepen. Ze gaan allebei een andere kant op. Niet lang daarna klinken de sirenes... In deze podcastaflevering gaat Marleen in gesprek met Wietske en Sophie, de twee vriendinnen van Lonneke. Er wordt gepraat over de dag dat ook hun wereld even stilstond. Er worden herinneringen opgehaald. En er wordt gelachen. Lonneke zingt zelf de fragmenten aan elkaar. En 'Ho wacht, ho stop', ze is erbij!

Lonneke's bucketlist

Tekst bij podcast ‘Lonneke’s bucketlist’ Een wensenlijst van wat je allemaal wilt doen in je leven. Een bucketlist, heeft ieder mens die? Marleen en haar man vinden na het overlijden van dochter Lonneke haar bucketlist. Een lange wensenlijst van die mooie dochter, die nog zoveel dromen had. In deze podcastaflevering gaat Marleen de lijst langs. Welke dromen zijn toch nog een beetje uitkomen? En wat is de invloed van zo'n lijstje nu, dat ooit in dat puberbrein is ontstaan?  (Het nummer in de aflevering 'Don't worry about me' is van Frances en kwam uit in mei 2016. Marleen zong dit met zangleraar Jeroen Kriek en vriendin Gea)

Met het ommetje de rouwe coronatijd door

De wereld is in de greep van Covid-19. De verplichte lockdown en de anderhalve-meter-samenleving zorgt voor veel afstand. Eenzaamheid ligt op de loer. Ook rouwen om het verlies van je kind brengt vaak veel eenzaamheid. Eenzaamheid vanuit onbegrip uit de omgeving. Marleen praat hierover met Margo, een trotse, alleenstaande moeder van haar enige zoon Tim. Tim overleed in maart 2016 aan de gevolgen van weke-delen-kanker. Margo vertelt over het verlies, haar verdriet en hoe ze hier mee omgaat in een tijd van gedwongen afstand. Lef is het enkelvoud van leven. En dat doet ze, ondanks alle obstakels die ze op haar pad tegenkomt. Een kwetsbaar maar krachtig verhaal.

Kletspot: In gesprek met collega's

Kletspot: In gesprek met collega's Na het overlijden van je kind stort je wereld in. Wat een immense zoektocht is het om de weg naar de 'normale wereld' weer in het vizier te krijgen. En dan is daar ook nog je werk. Voor de één is het welkome afleiding, voor de ander een vlucht, voor een derde een onoverkomelijke hindernis. 'Komt er volgens jullie een eind aan rouw?' en 'Heeft begrip grenzen?' zijn vragen uit de kletspot die in deze aflevering centraal staat. In een openhartig gesprek praat Marleen met Bea, Susanne en Rohani, drie van haar collega's in het basisonderwijs. Hoe gaan zij om met hun collega die een rugzak vol verdriet met zich meedraagt?

In gesprek over de gastlessen van OOK

We komen nog even terug op de aflevering 'Gastlessen over rouw - deel 1'. Hierin vertelde Marleen enthousiast over de lessen, maar hoe gaat zoiets nou in de praktijk? In deze aflevering gaat de initiatiefneemster in gesprek met lotgenoten Ina en Claasje en met Agnes, docente aan de Friese Poort in Leeuwarden (weet u nog? Die van de afdeling haarverzorging). Hoe kijken zij aan tegen de gastlessen? Wat betekenen de gastlessen voor de studenten en docenten van de Friese Poort? En wat brengt het andere studenten en professionals die de lessen bijwonen? Rouw en perspectief

Vakantieherinneringen

De vakantietijd is er om uit te rusten, nieuwe herinneringen te maken. Maar hoe werkt dit als je rouwt om het verlies van je kind(eren)? Is vakantie dan een tijd om naar uit te kijken? Marleen haalt herinneringen op aan de vakanties die zij had met haar gezin en de reisdoelen die vooral haar dochter Lonneke zichzelf stelde. Lonneke droomde van Engeland en de rest van de wereld, niet alleen de camping in Bakhuizen, waar vooral haar broer veel vrienden had. In Engeland is ze gelukkig nog wel geweest, maar ze had nog zoveel meer plannen. Luister naar hoe Marleen vakantie nu ervaart.

Marleen te gast bij Omroep Assen

Soms gebeurt er iets waardoor er spontaan een podcast ontstaat. In deze extra ingelaste aflevering praat Marleen met Ger de Vos, presentator van het programma Asserlei van Omroep Assen. Een vol uur praten de twee over het verlies en het verdriet waar Marleen mee leven moet en over haar vrijwilligerswerk en initiatieven bij OOK. Het gesprek wordt afgewisseld met muziek die Marleen zelf heeft uitgezocht. Hier vertelt ze ook over en zelfs Lonneke is te horen in een heus 'duet' met Stevie Wonder.

Gastlessen geven met lotgenoten

In de serie podcasts vertelt Marleen je ditmaal over haar initiatief, om samen met lotgenoten gastlessen te geven namens OOK. Al langer verzorgt de vereniging open lessen bij de Politieacademie, maar nu worden er ook lessen verzorgd op MBO en HBO opleidingen en andere instanties. De meest verrassende: Een geweldige gastles bij de eerstejaars haarverzorging, dus de toekomstige kappers. Marleen’s zoon Niek vond dat een goed idee! En wat te denken van een gastles over het omgaan met rouw in de mbo-klas van Niek zelf? Samen gaven moeder en zoon die les, wat een ervaring was dat!

Het schrijven van een gedicht/rondeel

Een mogelijkheid om je gevoelens te uiten is door ze toe te vertrouwen aan papier. Dat kan bijvoorbeeld door middel van een gedicht. En hier hoef je niet super talig voor te zijn. Marleen neemt je mee in een praktische podcast over schrijven en dichten. Zij is naast podcaster en lotgenoot ook leerkracht en heeft ervaring met het schrijven van verhalen, columns en gedichten. In deze podcast vertelt ze over het schrijven van een rondeel.

Platform Wolkenvriendjes, een interview met Debbie Mulder

Marleen Mulderij interviewt Debbie Mulder over haar net opgerichte platform Wolkenvriendjes (15 mei 2020).  Wolkenvriendjes is een nieuw platform voor en door ouders van overleden kinderen, opgericht voor Daan, het zoontje van Debbie en haar man, die in 2014 op 15 mei ter wereld kwam, maar niet ouder mocht worden dan vier maanden. Door middel van blogs wil Debbie erkenning en herkenning geven aan lotgenoten. En door haar eigen verhaal te vertellen, hoopt ze ook anderen te motiveren hun verhaal te doen. Uit ervaring weet ze hoe moeilijk het is om over verlies van je kind te praten. Daarnaast biedt ze ondersteuning via chat, telefoon of videobellen.

Lonneke's kamer

In deze aflevering neemt Marleen Mulderij de luisteraar mee naar de puberkamer van dochter Lonneke, die na vier en een half jaar na haar overlijden nog steeds in tact is. 

Interview met Marleen Mulderij

Marleen Mulderij is lotgenoot en sinds anderhalf jaar verbonden aan de vereniging OOK (Ouders Overleden Kind). Zij en haar man en zoon verloren hun dochter en zus Lonneke (16) in het verkeer. Marleen Mulderij wordt in deze 1e aflevering geïnterviewd door Jamila Naeem.  Marleen vertelt waarom en voor wie ze met de podcastreeks 'Maak rouw bespreekbaar' is begonnen. Zij neemt in deze nieuwe serie de luisteraar mee in haar wereld van rouw, maar ook in haar leven met perspectief.